YOL ŞİİRLERİ YA DA EN SEVGİLİYE MEKTUPLAR 1
/ bunlar yol şiirleri En Sevgili’ye gideceksek bavulunu -ve aklını ve nefsini ve cismini- koy bir kenara topla gel yüreğini…/
TÜLDEN KANATLAR Kader ipinin bir ucunda Allah varken yenileceğim kesindi ve yanacağım da yusufçuğun tülden kanatları gibi SANA GELİRKEN Aklımı yırtıp attım ben sana gelirken İsmimden soyundum ve vazgeçtim cismimden İster al yanına akla beni İster elinin tersine göm sakla cesedimi Ben geçtim cennet ve cehennemden ne arzuladım ne korktum Ey Sevgili En Sevgili sana gelirken YALANCI AYNALAR Baktığımız aynalar doğruyu söylemiyor olabilir mi ! Yama Demon Şeytan kılık değiştirebiliyor ya hani AŞK YANGINI Hiç olmak için daldım say aşk yangınına Zararda mıyım ? Değilim Olması gerekendi bu görsün diye er Rahman er Rahim BU ŞİİRDE DİLSİZLERİ DÜŞÜN “Dil (söz) varlığın evidir” diyor M. Heidegger Bilemiyorum İnsan sus(a)madıkça varlığa nasıl yaklaşır Bana öyle geliyor ki -burada dilsizleri düşünmelisin- kalp varlığın yuvasıdır Özgür Saraç/Râzı 230722denizli |
Asyalı sustu
Asyalı bağrında bir sırrı pustu
Bu sirr belirgindir Ortadoğu'da
Ortadan tesmildir bütün Dünyaya
Sonsuza açılan limanda
Bir garip yolcu
Hakk korusun seni
Bu, sonun sonu
Çok saygımla Allah razı olsun.