Yeryüzü böyle olmalıAni bastıran yağmurun gölgeli hüznünü içer günışığı... Ve Dünyadan geçer sert zemin -karanlıklardan korkma- Sinirli atların anlaşılabilir güzellikleri yumruk atışı çığlıklar kenti Ki, Atlayan fırtına derinliği parçalar Duvar diplerine emekleyen masalların yüzümü sıyıran göğsü Hatırlıyorum bir yerde küçük çocuktu o Kaç yaşndaydı Ama muhtemelen kahkaha attı Söyledim de Gökyüzü karardığında yumuşuyor siyah ve beyaz Uzantısı bir bakış çizgisinde Işık çakımına yürüyen hayallerin ısrarla tanıdığı korkuda Parlak renklerle boyamak odaları Evet. Buradan dokunabilirim dışarıya/ Dışarıda tepeye/ Yıldızlara Irmağa ve Ağaca Yeryüzü böyle olmalı Aç pencereni çocuk ..... |
yıldızlar olabildiğince yakın sana, inan bana
dokun;
dokun ki senin olsun dünya...
hep ırmaklar coşsun kalemin ruhunda, sevgili Tesbih.
Sevgiler olsun çokça