Şeftali kokusuiçimin ayazında yüzsüz dakikalar gölgelere göç yağdıran alfabe bulut kondusuna içerliyorum ruhumu bir çatı katında ve yüksekce yerinde ayaklarımın -açabilsem pencereyi- tunç renginde kuşlara ıslık çalsam toplasam zamanı avuçlarıma gök basamaklı uçurumun çiçekli haritası yürüyen su beyazın ırmaklar doğurduğu dal yeşil bir ziynette düşler.. nefesim sevda ağacı ki, bütün ölümleri hiçliğin ve mumların tadında yaşadım sınadım vakitleri kirpiklerimin sabahına indi yağmur kuşlarla bir.. sesimin yarısında güneş öpülesi aydınlık tek başıma ve yanyana.. bir ağacın gölgesinde aşk şeftali renginde müjdeler koktu dudaklarıma... ... |