Yarkriz geçirmeden insan’lık yaşasak dedim yıkılmadan duvarları düzgün yapının yağma edilmeden sokaklar bırakmasak çocuk bakışlarımızı atladığımız ağaçta suç mu herkesin çıkını dolsun boş elle atlamasın eşiği acı değil gülme dolsun boğazına diyorsam vazgeçtim sevgiliden senden siz olsun her yolun başında ve sonunda tökezlediğimizde kolumuzdan tutacak gülsek dedim gülümsemeler çizsek bütün dudak kenarlarına bir resim olmasa yalnız fotoğrafı çekildiğini anlayan bir his baştan temiz salınmalı sular ak papatyalar gibi insanların önünden akıp giderken içsek avuç avuç adalete susamışlığımızla insan ev yöre ayırmadan doğan güneş otursa baş köşemizde ayaklarımızı uzatsak yansak tatil kıvancı düşümüzden çıkıp gelse çıkıp gelse hiç olmayan yar! 07. 06. 2022 / Nazik Gülünay |
Hayırlı günler diliyorum
Bu güzel eserinizi kutluyorum
ve de tebrik ediyorum.
Yüreğinize sağlık
Kaleminiz daim olsun
Yürekli şairlere selamlar…