Senkarmaşık aklım yüzümde sen bile okunmuyorsun nedense şairler hep sol yanlarından söz ederler ya şiirlerinde beynimin sağ yanıyla gördüm seni beni içiyordun kadehinde kırmızı şarap yerine düşlerim vardı parmağınla gösterdiğindim o diye dünyamın merkezi bana aşkı hatırlatan şavk suretinde çocuk yazar her yarışta kaybedince ağlayan aynı yaşta olduğumu kabullenmediğim bilmediğim arkasından koşuşlarımın cüceliğini susmuşluğum değil konuşamadığımdan dilime geleceklerden korkuyorum ya da çoktan öldüğünü düşündüğümden görmezden geliyorum koşar adım gittiğim yollarını kendimin sultanı oldum kim bilir sevgi nedimeleri pembe düşler içinde uyukluyorlar orda kal sen sen beni bu bakışla göremezsin yoksa akşamında mısın sabahın? vakit seni getirmiyor! vakithepşimdi miydi? 23. 09. 2013 / Nazik Gülünay |