Rengimher şey var, hiç bir şey yok aslında görüntüde dışarıya çıplak çıktığımı birden anımsadım valizler, çocukların elinde cep telefonları çıkmaz bir sokaktı, bir kapı açıldı evlerde görüntüye dahil, budanmış ağaçlar da ince uçlu kara kalem ve ayak resimleri bulunan defter bir sayfaya el izi çıkaracağını düşünen kadın el izi ile yetinmeyen bir çift bakış aynı yerde kilitlenip kalmış dua sessizliğini bozmaya çabalayan televizyon antenleri duvara yapışıp kalan kalabalığın yalnız oturuşları ağzımızı açtığımızda sözümüzün varlığına sarılmamız hiç bir şey var, her şey yok aslında görüntüde bir oda yalnızlığı ben istedim, sokmak için içeriye güneşi bir temizlikçi kadın gibi bulaşık kaplardan, süprüntülerden bıktım kaç oda, kaç duvar rengim var dışarıya çıplak çıktığımı birden anımsadım.. 21. 12. 2003 / Nazik Gülünay |
ders ve vefa vardı,
sevda ve özlem vardı,
çok acıklı ve akıcı, anlamlıydı,kutluyorum Üstadıem
Dua ve selamlarımla.