yangı operasyonu bu, sönmediğinden belli
kalsın isteniyor bu çıngı en yeşil yerinde
en görünür, en denize nazır
kaç karınca yanıyor benim gibi, kaç kuşlu dal
rüyama korku filmi oluyor yok olan arılar
geçip gidemiyorum vızıltılarından
geçemiyorum yeni bir sahneye
iğne atsan bir umutsuzluğa düşüyor


bir de soru’n’larım var çevremi tutan direkle
üstüme devirmek istiyor bütün güçlerini
feryadımı tutuklayacak nerdeyse
nöbetime yengi eli sürecek, ağıdım güçlenecek
ateşime göndermediği gücü, yeşil nöbetime gönderecek
ben de insan isteyeceğim, sönmeyen insanlığıma
kibrit çakılacak ağıt ağıt üstüne
direneceğim kaç başıma kalsam da!


sessizce otur denilen yere oturmayacağım
kaç yangı moru göz altlarım, kaç çırpınış
ellerim dizimi dövmeyecek artık, çaresiz bir ana gibi
yakıp kavuramayacaklar yüreğimi, umut benim
benim anladım yeşil tepeleri hazırlayan
sönmeyen yangılara pankart açan
görmese de ışığı sönük direkler
karanlığa bir yıldız kaydıran benim!


geçerler ağma gözlerle uçaksız
kuşları diriltmek niyetim, ağaçlar büyütmek
her kıvılcıma bir çift aydınlık göz
yağmurlar doğururum ben ağıtlarımdan
yeni zeytin ağaçları fideler, çocuklarım
Anadolu’yum ben insan ana, tabiat ana, can ana
öyle kolay değil bizi yıksın yangılar
çiğneyip geçseler de üstümü, ölü toprağı gibi!..


10. 08. 2021/ Nazik Gülünay