yangınlı şiirlergözlerinin ferinde çırpınan can sıkıntısına bir kibrit çak boş izdihamlar aydınlansın her yüze düşen sonbahar yaprağı yılların sarnıcında keşkeler kök salmış doğumumuz toprağı öper elbet ölümümüz de.. bilirim kimi vakit rüzgar dövünür güneş yürür ay gecede yıkanır ve insanoğlu her birine alışır.. öylesine söylenmiş yangınlı şiirler var mıdır? sevdiciğine zararı dokunmasın diye kül edilen mısralar.. hayalimin başrol oyuncusu film bitmeden gitmiş en sevdiğim kalp odam boş yüreğimin kökü koparılmış kaçsam ama nereye artık ne aitim bir yere ne sahip.. her sala da kaybolur bir gelecek yeri doldurulamaz boşluk taş olası gelir ateşin düştüğü ciğer yahut duvar olup sessizliğe bürünmek ister.. çamurlu söylentilere kulak kabartır ölümü izleyip ondan uzak olduğunu sananlar.. kafataslarının arasında saniyede geçen milyonlarca harf meydan okur sürgün edilmişliğine belki de belki de onlar haklıdır taş olan ciğer sus kesilen duvarlar değil.. gözümün daldığı yerde galiba ben ölümü gömdüm.. |
galiba
ben ölümü gömdüm..
Dizelerinin etkin duyguları körükleyerek açılımı ve çarpıcı finaliyle güçlü ve güzel bir şiirdi.
Kutlarım.
Saygılarımla.