küflü güneşsalıverdiler mavi kefenleri babamdir AY annemdir GÜNEŞ çiçekleniyor zaman katılaşmış ellerime uzanın narin ayaklarım duvarları aşmış kimse görmüyor mu adımı söyleyin hadi sesiniz çınlasın kulaklarımda burdayım umutsuzluğumu düğümledim tomurcuk umutlarıma kokusundan bulun bulun beni evimin ötesinde olmalı mezar taşım gamlarını bırakmış giden ruhlar mobilyalar çürür eşyalar ölür di mi? bebekleri sallıyor morfin melekleri betonlar aşındırdı süt kokan dudakları tavanın bir parmak altında kurulmuş salıncaklar bırakın beni artık sallanmayacağım bulmayın beni kaçmışken artık mavi firari rengin kime faydası var? geleceğim krişlere takılmışken çürüyen ciğerlerim avutuyor beni Güneşim küflü doğuyormuş bulmayın beni bulmayın beni... |