kestane közlerihüznün buğday kanatlarıyla tüllenen kuş yurdu ay buğusunda selamlık şiirler ... rüzgarla karışan kızıl gölgelerin ağaç tazeliği ve toprağında şibidiği hayallerin tozlu çocukluğun yeryüzü uğultusuyla çıkıp karanlığa bağladım ellerimi sessizce konuşkan düşlere gözlerimin göçüne sonsuzlaşan zaman arifesinde usluluğum gözlerim diyorum, kışa dönük güz güneşi arada gece tenli bulut. yeşile uzanan ruhumun gençliğinde şarkıkar dudaklarımda öykü sabrı sevinç koşturan biliyorum tonu yok sesimin kestane közlerinden başka gözbebeğimde en hası ışığın sarı çocuğu yıldız yağdı avuçlarına dünyayı bir akşamüstü yapraklı şiirlerde kanadım parmaklarımın arasında kuytu bir balkon yaralı gül’ün gizem kokusu göm başımı bahçelere uzaktaki şehri derin çadırların kalbinde büyür zaman Uyumuyor olmalı karanlığın nehrinde mavi kirpikli ay saçlarımın beyazında öyle özgür öyle güzel insan diyorum, inandığına kanar,çocukluğuna İnsan,dünyanın hududundaki ırmaklara sis yağan pencerenin aşk damarlarında mutlaka görmek istiyorum sessizliğin ölümünü uçurum bir rüzgarla geçerek uyumak istiyorum ellerimi gökyüzü kadar temiz .... |
Yüreğine emeğine sağlık üstat
___________________________________Selamlar