Eşim’ e

çarem benim
zaman zaman, çekilirim ya sularımdan
meçhûl istikâmete
yıkılırken yere yaşam bende
dudağıma değer can suyun
sığ sularımdan çekilip, açılırım enginlere
yeşillenir yeniden, omuzunda yaşamım

çarem benim
karanlığı yakar gözün, ışık çakar menzilimde
sen hep böyle, ilk gün gibi
bu gün de aynı yönde
bakışların ve aşkın taze bahardan

kendine kıyar
buza kesen suyu kıran, sıcak testere elin
sabah yüzün/ den yansır rengârenk hâlelerin
hayat şakır, bir çoban çeşmesi dilin...

çarem benim
zaman ki, uzayan yokluğunda asır
sağ yanım / sol yanım / güneşim / ay’ım
gün kokmazsa, bir gün sende
kesilirse üzerimden ışığın
göremezsem gök yüz’ ünün maviliğini
buz kesiğine dayanamam yaşamın

çıkıp giderse eğer, benden önce soluğun
çıkarıp kökümü yaşamdan,
çaresiz / siyaha çalarım beyazımı
vurdurup yaşama boynumu, gelirim sana

çarem benim
tükenirsen, sen beni yaşatan
yaşama boyun eğmem
bil ki, keserim soluğunu o an ben de



Hâdiye Kaptan