Bu şiir 10.06 . 2009 tarihinde yayımlanmıştır.

Sevgiye muhtaç olduğumuz şu günlerde yeniden okunsun istedim.

çorak bir topraktan çıkıp geldim sana
biraz su ver önce
çimenin yeşilini sür üstüme sonra
çok savruldum / çok kavruldum
tut ellerimden hadi, sevgiyle yeşert beni

korkma
yalnızca bir omuz arıyorum bu başa
ve biraz gün ışığı karanlığıma
biraz sükûnet bile, bir ömre bedel bana

uçurum boylarında, oradan oraya
salınmak nasıl bir şey , bilir misin
senin ellerin
beyaz diye, tuttu mu hiç karayı
görmediysen karanlığı
aydınlık, ne kadar aydınlık gelir sana

bir olguyu, mutlak kılmak için
ölesiye savaştın mı
gözlerin saf bakışlarında, sevgiyi okşadın mı hiç
başkalarının hayatına, kader biçen eller
uzandı mı sana da

kalbim onarırken kendini
bir dervişin sabâ huzurunda
sevginin sarhoşluğuyla sızmak ister

derman ben değilim diyorsan
gecenin yüreğine
gün ışığını koyamayacaksan eğer
sevgi yoluna yürümeye cesâretin yoksa
basma gölgeme, diğerleri gibi
yok olmam için, bir yokluğa sal beni
kurtarayım kendi kendimi

sevgiye tutsak ruhuma ellerinle biraz özgürlük salla
hadi durma karar ver, biraz cesâret yeter
iki isteğimden birine


(......sevmek, her şeye rağmen insanı sevmek; insanca, dostça arkadaşça )


Hâdiye Kaptan