Günlerle ölçüldü uzağı, rüzgârın...
Dünya içi dünyaydı ölçeği...
Nakış nakıştı kudsî, bilelim istedi...
Ağrı, acı ve iniltinin çocuklarına, şerhetti...
Rüzgârdı, evet giden gelen, gelen ve götüren...
Bilsek hepsi bismillahın bereketiydi...
Söz aldı Yaraadan, söyleme dedi...
Seyirci kaldı kirlenmeden ari...
Yine derin tedailere vesile oldunuz çok şükür...
Çuk saygmla.

...
Özünü rüzgârla doluran bir şiirde birazdan bir fırtına kopacak demektir 
O yüzden ruhun gemisine hazır olun.

Biamillah!

Hadi kapatın gözlerinizi..
Sonsuzluğu seyredin

Ufkunun peşinden gidip sonsuzu görmeyen, duymayan, onunla karşı karşıya gelip yüzleşmeyen şiiir, şiirden sayılmıyor çünkü.

Rüzgâr esiyor, şiirin düşünsel kıvılcımları kımıldamaya başlıyor.Derken kıvılcımlar ateş yumağına dönüşerek bir yangın çıkarıyor.Yaşam dediğimiz şey o yangından nasibini almadan yaşanmıyor.Şiirse onun can suyu oluyor hep..Çok şükür.

Şarin şiirlerindeki salt sözcükler yeni bir yaşam formülüne referans oluşturuyor.Şiirin soluğu olan biten herşeyi bu dünyada bırakarak öteleri diriltiyor adeta.

Bunlar sadece aralanan kapılardan görünenlerdir.Görünmeyenleri ise şairin kendi gizelliğinde saklı.Yurek şiirin o kendi derinliğinde atmaya devam ediyor.

Her bir sözcük bir çaresi, bir vesilesi, kanayan bir yarasıdır değil mi şairin.

Onsuz edemiyor işte.
Dünya telaşesiinden pılını pırtını toplayıp oraya gitmezse duramıyor.

Aydınlığı cadoloz olsa da şiirin :)

Ruhun gemisinden bize de bi yer ayırdığı için şairimize teşekkür ederiz.


Elbette
Tebessümle.




-Ramazan Boran tarafından 5/10/2021 9:02:21 PM zamanında düzenlenmiştir.