Umutlar doğurmalı
Aldığım her nefes sayısınca özlemler
büyüttüm Hasretlerim kirpik uçlarımda sallanırken. Ha düştü ha düşecek diye Kıyamadım gözlerimi kapatmaya İntihara meyilli olsa da gözyaşlarım İlk kez... Korkularımı susturup cesaretimi topluyorum Annemin beyaz tülbentini başıma sarmalayıp Huzursuzluğumdan kurtulmak istiyorum Huzura sığınıp... Tüm mahcubiyetimle, günahlarım dilimde. Nisan yağmurlarında üç felak üç nas ile gusledip cenabet düşlerimi. Besmele çekerek, Gözyaşlarımda boğulmak istedim Babamın ölüm kokusu sinmiş seccadesinde Bildiğimce yalnız değildim... Kendimle kaderdaş ne çok kadınlar tanıdım, geceye bir "offf"çeken. Sevgisi Yok sayılıp Hiç olan erkeklere Piç sevdasını yüreğinde taşıyan Dile getirmeye utanan Söylemekten, doğurmaktan korkan kadınlar. Oysaki... Kısa süreli gebelikler taşımalıydık İçimizde kök tutmuş günahkar aşklardan Tek ıkınışta kurtulup Yeni umutlara gebe kalmalıydık Yeni Umutlar doğurabilmek adına... #hüzünlükent |
Bu arada bir şiir sadece yazanın birebir kendisini anlatmaz aynı yüreği taşıyan binlercesine ses olur okuyucularinda böyle bakması daha etik olur bunu da not geçmek istedim çünkü bende de oluyor bibebir kendimi anlattığım düşünülüyor elbette kendimizden de katariz ama genel bakılmalı bana göre .Teşekkürler