Beynimi kemiren seslerden kurtulmak
istiyorum
Sen yorulmuyorsun ama
ben kendimle Konuşmaktan
bak bitap düştüm
Sus artık sus

Bir Bilsen Gözbebeklerimde
kimlerin hayali kaldı
Bez bebeklerim ağlarken.


Kırık renkli masallar yakıştırıyorum
gidenlerime
Kendime şarkılı mezarlar açıp
Kefensiz gömüyorum yaşayamadığım
yaşlarımı

Aylara, yıllara vuruyorum ömrümü
Tıka basa ayrılıkla besliyorum hasretimi
Hüzünle doluyorum


hayatla ilmeği çözülmüş şiirlerimin
Güneşle aramda perde olmuş
karabulutlar
Hüzünler dökülüyor bahçeme Nisan
yağmurlarıyla
Gülen yüzlü kadınlardan olmak vardı
ser"de
ama nafile
Saf sabahlara uyanamadım günaydın
diyerek

Kalbim hasta
Gülen gözlerim uzun süredir yasta
Her selamımda çıldırabilsem
Her kelamımda anlık delirebilseydim
Öfkemi ortaya koyup
Şayet utanmasam
Onuru bir kenara bırakıp
Boğazım da bir düğümle
Neredeydin Lannnn!!!
Neden sevmedin
Benim sevdiğim kadar demek isterdim
Sustum

Şimdi her şey den bir iz kaldı yüreğimde
Yana yıkıla taşıyorum bu canı
Söyle
Senin burnunda tütebilmem için
Daha ne kadar yanmam lazım
Söyle...
daha Ne kadar?


Sen görmesen de
Anbean" Eksiliyorum,
yutkunamıyorum
Çocuk düşlerimi kendime saklayıp
Senli dileklerimi ağaçlara asıyorum
Sen dallarına salıncaklar kuruyorsun
Yine Oyunu sen bozuyorsun



Birbirine karıştı mevsimler ve resimler
Yüzün bulanık sularda
Siluetin siliniyor hayallerimden
Çehresiz ve çaresizdi seni sevmişliğim
Ne Olur söyle
Gelemiyorsan ben geleyim
Varlığın düşmeden düşlerimden


Oysaki Hep sevmiştin
Rüzgarla kavga eden hırçın saçlarımı
Sana doğru koşarken adımlarıma meydan
okuyan, etek uçlarımı
Konuşurken gözlerimde donmuş
yaşlara rağmen, gülümsememi
Acıyı tebessümlerinin arkasına gizleyip
Ustaca kullandığın mimiklerin diyordun
Sahi unuttun mu?
Sen benim hüzünlerime aşıktın



#hüzünlükent