Düşman
Adını demeyip, hain dese de
Seni ima eden, dil’e düşmanım. İntizar, beddua, sitem etse de Sana şiir yazan, el’e düşmanım. Diller yalan olmuş, sözler nafile Yürek sana ne der, bir gelse dile Ölsemde içinden, hiç geçmem bile Senin yaşadığın, il’e düşmanım. Ben bıktım, usandım; lanet bedenden Kimseye bir hayır, gelmez ki benden Zamanlı zamansız, üstüme senden Bana doğru esen, yel’e düşmanım. Şimdi şu dilimde, hicran türküsü Sardı tüm bedeni, hüzün uykusu Gitmiştir burnuna, diye kokusu Eline aldığın, gül’e düşmanım. Sen nerden aldın ki, bu rezil huyu Açtın yüreğime, sen derin kuyu Sana verdi diye, bir yudum suyu Suyunu içtiğin, göl’e düşmanım. Sulara dargınım, ben sana akan Gözleri dağlasam, yüzüne bakan Dolanıp, çevrilip, hep sana çıkan Ucunda sen olan, yol’a düşmanım. Şimşekler üstüne, çakmıyor diye Boz bulanık suyu, akmıyor diye Evini temelden, yıkmıyor diye Seni götürmeyen, sel’e düşmanım. Boynum öne bükük, yaşarım şimdi İhaneti gördüm, şaşarım şimdi Ateşte kaynayıp, taşarım şimdi Sayende düştüğüm, hâl’e düşmanım. Erhan DOĞANAY |
çok güzeldi,sevgi ve özlem vardı,
akıcı ve anlamlıydı,ders vardı,,
kutluyorum Üstadım,
Dua ve selamlarımla her daim.