Karşıma Çıkma SakınBir gün bir sokakta, karşıma çıkma Mahçup bir edayla, boynunu bükme Geçmişi unutup, yüzüme bakma Parmağı boynuna, dolarım belki... Bir ömür içimde, yanan bu közle Yaşadım yıllarca, hep yaşlı gözle Kılıçtan keskince, ben bir kaç sözle Kalbini ikiye, bölerim belki... Sen oldun kalbime, bıçak dayayan Ben oldum ölümle, yatıp uyuyan Bir kin var içimde, her gün büyüyen Nefreti üstüne, salarım belki... Karşında sessizce, boynumu bükmem Çok döktüm bir daha, gözden yaş dökmem Senin o perişan, haline bakmam Saçlarını tel tel, yolarım belki... Lanet olsun deyip, çekip gidemem Boğazda hıçkırık, geri yutamam Kaybedip kendimi, bir an tutamam Sana tekme, tokat, dalarım belki... Kapanmaz yürekte, açtığın yara Mezar olur bana, inan ki ora Öfkeme yenilip, ben seni yere Saçlarından tutup, çalarım belki... Yıllardır ateşte, ben yana yana Dilimde intizar, beddua sana Bir öfke , bir sinir, elimi kana Bir cinnet geçirip, bularım belki... Kavrulan yürekten, derin " ohh" çekip Bir sana, bir bana, son defa bakıp Bir anda kafama, kurşunu sıkıp Peşinsıra bende, ölürüm belki... Erhan DOĞANAY |
Şiir güzel yazılmış ama bazı kelimeler şiire yakışmamış..
Saygı ve selam ile.