Köpeksiz Köy
Ben edebimden sustum, sen meydanı boş buldun
İki pof pof, bir alkış, şiştin şiştin gaz doldun Klavyenin başında, sanki adam mı oldun Unutma. Benim siklet, sana göre çok ağır Yüksekten uçanları, çukurlara indirdim Haddini bilmeyeni, dut yemişe döndürdüm Kof beyinli zatları, eşeğe ters bindirdim Belki bir duyan olur, sen "imdat" diye bağır Yüreğin varsa bir kez, hadi bak benden yana Aç o şom ağzını da, tek bir söz söyle bana Bak karşındayım meydan, okuyorum ben sana Dilini mi yuttun sen, yoksa oldun mu sağır Köpeksiz köyü bulup, uzamasın o pis dil Burası er meydanı, sana göre yer değil Çapını çok iyi ölç, haddin nedir onu bil Verseler güdemezsin, üç koyun, iki sığır Ben keskin kalemimle, ne çelikler yivledim İki kuru kemiğe, kaç çakalı tavladım Senin gibi kuşları, düz ovada avladım Çıkma karşıma, sen git, ağa babanı çağır Erhan DOĞANAY |
Bardağın son damlası taşinca!
Tebrikler şair...