Bittim Bitecek Kadar
Ruhumu çepeçevre, sardı bir demir kafes
Koymadı yaşamaya, ne ümit, ne de heves Allahım nasip eyle, artık bir tatlı nefes Boğazda hıçkırıklar, yuttum yutacak kadar İçimde ateş yanar, alnımda bir soğuk ter Çok şey değil şu gönül, birazcık huzur ister Ya al şu canı benden, ya da mutluluk göster Gün görmedik acılar, tattım tadacak kadar İhanet gördüm dosttan, ben iflah olamadım Çilelere düştüm de, teselli bulamadım Ölmek istedim kaç kez, becerip ölemedim Derdime yeni dertler, kattım katacak kadar Şu kalbime bir girsen, görsen içte neler var Gökkubbeyi titretir, dilimde ki ah-u zâr Ağzımı açar açmaz, her sözüm bir intizar Yerin kat kat dibine, battım batacak kadar Ateşlerde yanarım, duman duman türerek Ben yönümü kaybettim, meçhullere giderek Alnımda ki yazıya, her gün isyan ederek Cehennemin yolunu, tuttum tutacak kadar Yaşamaya alıştım, şu perişan halimle Ateşime üflerim, kora dönmüş dilimle Bir zalime güvenip, ben kendimi elimle Ateş dolu çukura, attım atacak kadar Ciğerine saplanır, soluduğum her hava Bilirim ki mahşerde, biter ancak bu dâva Haince çekip gittin, viran oldu bir yuva Son nefese dayandım, bittim bitecek kadar Erhan DOĞANAY |