sahi tüm sözcüklerim baskın
nereye giderim ince dalla

sahi güneşe kelepçe vurulur mu tutuklanırken her hayal

nerede gül yüzlü çocuklar çatırdamadan ikiyüzlü sesler


Ben en çok kış aylarında üşürüm
Çatısız evlerin çatısı
Ateşi sönmüş ocakların közü
Don tutmuş çocukların elleri olurum
Ve güneş gibi doğar kış ortasında
Isınır gün yüzü görmemiş yüzleri...



Şiir duyarlı bir yüreğin sesiydi.
Şiirinizi okuduğumda yüreğime dokunan yanıyla içimden bunları demek geldi can. Duyumsatan kaleminize gönül dolusu tebrikler.
Gül yüreğinize sevgilerimle...

Bismillah..

Her ne kadar durağan bir bakışımız olsa da, algısal/sezgisel bir hatamıza sebiyet verse de, şiirde kullanılan i mge ve söylemlerin özgünlüğü ve orjinalitesi doğal olarak böyle bir izlenimin oluşmasına sebep veriyor okurun aklında.

Yani bizim aklımıza gelmeyip te bir başka kalem tarafından farkına varılararak yakalanan o söylem ve deyişlerin orjinalliği muhteşemlik dediğimiz kavramla buluşuyor, hayran kalıyor, parmak ısırıyoruz.

Neden benim daha önce aklıma gelmedi diye de hayıflanmıyor değiliz.

Mesela ,

"mutlak güzelliği alabora oluyor dilimin"

"en yakınımdakilerle ölüyorum uzağa"

Finali vurucu kılan şu dizelere mesala

"sahi güneşe kelepçe vurulur mu tutuklanırken her hayal

nerede gül yüzlü çocuklar çatırdamadan ikiyüzlü sesler "

Öyle bir şairdir işte bizim şiirdaş.En değerli, en albenisi en çekici kelimeleri dizer hep ipliğne.Onları ruhuyla işleyen pek hünerli bir sarraftır kendileri.Sonra da zikrine dahil eder ,yükseltir yüceliğini.

Henüz dünkü şiirin esintileri tazeliğini korurken,

Rüzgâr bu sefer şairin kendi tepeciklerindeki gölgelerden esmiş dış dünyaya.Denizler dağlar, kıtalar aşmış, düş getiren masum çocuklar ülkesinde esintisini tamamlamış. 

Tabii  bir ruhun güzelliği karşısında duyduğuğumuz hisler, hayatın en derin ve anlaşılmaz köşelerinden birdenbire fırlayıp çıkıveriyor karsımıza işte böyle.

Samimi ve oylumlu

Kelimeler tombala torbasından rastgele çekilen kelimeler gibi değil.Onların hepsi kalburdan özenle geçirilmiş, tozu toprağı savrulmuş safiyetliği ve özü ile ön plana çıkıyor hep.

Tasvirler tıpkı pirinç tanelerinin içindeki yabancı maddelerden ayıklanarak temizlenmesi  gibi, seçici ve doyurucu.

Şairin şiirlerini okuyunca,
Ustaların üstüne basa basa vurguladığı gibi,

Yazdım oldu bitti havasından uzak.
Şiiri aklımızın tozunu da alarak ona bir parlaklı ve işlevlik kazandırıyor.

Sözcükler yoldaşı olmuş, onlarla birlikte çıkıyor yolculuğuna, onlara yeni memleketler, yeni yurtlar edindiriyor.

Çünkü en yakındakilerden geliyor hayatın soğukluğu ve samimiyetsizliği.

İnsanlar arasındaki bağ çoğunlukla güvensizlikle düğümleniyor çünkü.

Bu yüzden aramaktan vazgeçmiyor sürekli yeni şeylerin peşine düşüyoruz.

Estetiksel ölçüleri gözden kaçırmıyor.Kendisi de çok iyi biliyor ki şiirin üstünde şık durmayan şeyler gòzleri baskı altına alır, gòzleri baskaca yönlere çevirir.

Eyvallah kelamınızdaki zikir tanelerine.


Dostluk ve tebessümle.
👍




-Ramazan Boran tarafından 3/28/2021 1:40:07 PM zamanında düzenlenmiştir.