Bir Yığın Ömür
Ömrüm bir yığın gibi duruyor
Çocukluğumun üstünde. Bundandır belki Yaşım geriye büyüyor. Her hatırlayışımda geçmişimi Yorgun bir çocuk gelip Dizlerimde uyuyor. Bir darbeyle büyüdüm izi hiç silinmeyen Sayfaları koparılmış bir kitap gibi Raflarda unutulmuş tozlu ömrümün Cildi yorgunlukla kaplı, Sebebi bilinmeyen. İhtilal zamanıydı oyun çağlarım Şimdi çağın oyunlarında kandırıldım dışlandım Çocukluğuma ayıp Nasıl ağlarım? Ne zaman göz göze gelsem Mendil satan çocuklarla Yasağa rağmen çıkıyor Gözyaşlarım sokağa. Yönetime el koyan aşklarımı saymazsam Hiç bir şey anlamadım Benim olduğu söylenen Bu kiralık ömürden. Barış Çelimli |
Şiirle ve sevgiyle...