Sabır taşıseni kör bir bıçakla da oysalar neşterle de soysalar canımdan mümkünü yok ayrıştıramazlar ruhumdan soyundum sözü dilimden öze varmak için ateşe verdim bildiklerimi bakır bir kâsede erittim çırılçıplak bir ağıt deşiyor kalbini gecelerin yetmiyor merhameti gündüzün evvelim âhirim yanık suretim zâhirim bilmediğim bütün yolları arşınladım belki bir gün sana çıkar diye iflah olmaz saçlarının kokusuna bulanmış bu ellerim yoksun kasıklarında tarifsiz bir sancı bulutların kirpiklerimde bir telaş dolup dolup boşalacak yağmur düşecek avuçlarıma anılarım siyah simsiyah bir taş olsam sergilensem kentin en büyük meydanında ve sen bembeyaz taşlarla kazınsan bağrıma büsbüyük puntolarla "sabır taşı" diye anılsam orta yerimden çatlasam dağılsam ... Necat Uslu |
Yüreğine emeğine sağlık
______________________________________Selamlar