Menzilyangınlardan sonra dellendikçe rüzgar sessiz bir duvarın dibinde düş yanaklarıma saldı çocukları. kaygılı duruşlarda biraz yaşıma biraz da kendime benzedim... sezgilerde coştukça su esneği yok zaman döktü kara/basan ve zikir ettikçe azalan turunç kuşlar. ah...bu yüzden yalnızız. gözlerimin ucuna başını koydukça dünya düşündü toprak/aklım harmanında savruldu iliğimde ağrısı... o bile kıymetliydi gölgelere bıraktığı izlerde. çokca saçları,yıldızları,yağmurları... ateşli ekinler yürürken menzil`e bilgelerden doğuyordu güneş. kadınların topuklarında mısırlar... şimdi kalbi/bozuk cümleler sunmadan bakacağım ay`a şiirden önce kendime şiirden sonra kime kalanım. -çıktı sarı uçmalar kovanından- gideceğim yerden dönüyorum suya az ve uz/ları eke eke ayaklarım ki,zamanın tavanı mı vardı sıcak bir mıknatıs dünya. ... |
o güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim