Artık kalemimden kızıl kanlar damlayacak
Ben bütün şiirlerimi sana yazacağım
Sözcüklerinde sevgi ve vefa olmayacak
Her satırımda yüzüne nefret kusacağım

En acı kelimeler değecek yüreğine
Kanlı hançer gibi saplanacak ciğerine
Nefretle dahi bakmayacağım o yüzüne
Ağzımdaki tükrüklere kıyamayacağım

İflah mı olacaksın ki sen bu andan sonra
Alevlerde yanacaksın kızıl kordan sonra
Günde beş vakit kıldığım namazlardan sonra
Beddua edip sana Lanet okuyacağım

Senenin her mevsimi, baharında yazında
Zemherinin buz gibi en soğuk ayazında
Teravihi bayramı her cuma namazında
Sana intizar edecek meclis kuracağım

Yaşa artık nefretimi uzaktan duyarak
Perişan haberlerimi ellerden alarak
O hain siluetini hedefe koyarak
Gözlerimin kiniyle alnından vuracağım

Öldürdün işte bırakıp kalleşçe giderken
Tertemiz kalbime kin tohumları ekerken
Ben hep sevineceğim sen çileler çekerken
Neşeyle oynayıp zevkle göbek atacağım

Bana ettiğin zulmü bir gün sede çekesin
Tüm çektiklerimi sen aynalarda göresin
Ahım iflah etmez seni bunuda bilesin
Sen ağla diye ben yatıra mum yakacağım

Yanmak neymiş gör, kor ateşlerde yanda
Umarım dert dolaşır damarındaki kanda
Ben senin ölüm haberini duyduğum anda
Nezrimi tutup küçük baş kan akıtacağım.

Erhan DOĞANAY