Öyle ağırdış minnaklar mı buz tutturdu gözyaşlarımı öyle ağır öyle ağır ki kaldıramıyorum kirpiklerimi bakıyorum göz altından ölümü yeğleyen aç, güçsüz insana başka bir insan yok mu yanında elinden tutup yemek yediren neden beni yönetemiyorum para adı geçiyor ürperiyorum cebime girmiyor benim senin cebine ne giriyor halkım zehirli yılan mı böcek mi? didikleyen kuş mu? ev tilkileri mi yedi kısmetimi sağ ayağımla girmiştim eve sol hiç yokmuş gibi davran demişlerdi yapmadım kalbim soldaydı ben görmüyor bilmiyordum ama hırsızlar vardı en büyük hisseyi, pastayı çalan bayağı doyuyorlar doyuyorlar! hıçkırıncaya dek açlar yalanıp bakarken doymaz olasıcalar!.. 11. 12. 2020 / Nazik Gülünay |