Sessiz dereler,ağaçlar solgun,serin bir hava
Nerede o cıvıltısı kuşların,nerede acaba
Kalan son ayak izlerini de silmiştir rüzğâr
O günlerden geriye kalan fotoğraflarda.

Sinmiştir içine giderek, derin yalnızlık
Gelince şu sonbahar, biz de pişmanlık
Hengâmeleriyle yaşanan günler mazide
Cıvıltılı anlar canlandı,eski resimlerde.

Bırakın da dolsun cadde yapraklarıyla
Ağaçlar bile sitemli, bu sonbaharda
Savrulsun her bir yere yaprak ve dallar
Gökyüzünde raks ediyor,şu göçmen kuşlar.

Işığı tesirsiz artık doğan güneşin
Toprak bile katılaştı, rüzgârsa serin
Piknikçilerle dolan park,bahçe ve mesireler
Sanırsın ki boynu bükük ve kederdeler.

Her mevsim kendine özgü, sonbahar başka
İnsanlar hep bu mevsimde düşer telaşa
Kış boyunca yenilsin diye türlü yemişler
Hazırlanır tüm özenle kilerdekiler.

Nedendir bir ağırlık çöker sanki bünyeye
Bir karamsarlık sarar ruhu, hep bu mevsimde
Önümüzde ayaz,beyaz, soğuk bir kışı
Göze almasak da gelecek tipisi,karı.

Öyle ise bu düzen, bu bir akıştır
Her mevsim de gereklidir, alışmalıdır
Belki şu sonbahar bize yaşatıyor hüznü
Derken birden güneş açtı, bu tebessümdü.