Sevgi Tohumlarıey çocuk! ağlatılmış, kanatılmış, yorulmuş kime atıyorsun taşını bir sevgi kuşu kanatlanıyor bak yok sayılan bir halkın ayak altından senin al yeşil örtünden al yeşil örtülere onların da senin gibi çocukları var onların da yemenileri al, yeşil oyalı anaları var ve yine yaşlı bir anne büyüttü öğretmenleri nice yokluklara göğüs gererek nice katıksız ekmeklerle katıkları yoksunluk katıkları hüzün katıkları acıydı bilsen nasıl tüterdi bacalardan zehir, duman nasıl öksürürlerdi yarası kanatılmış evlerde eskitilmiş bir kilim gibi dururlardı ayak altında çabalar dururlardı ellerini örmeye nasıl feda ederlerdi can gözlerini uykusuz gözlerle sabahları ederek bir ışık arayarak karanlık odada bilir misin kimi öldürdüğünü o öldürdüğün inan ki sensin senin kara kara bakan gözlerin kalemi eksik ellerin, kitabın vurursun güneşe hasret gözlerini bölmeye yeminli, ayağından çekilen toprağı bir zümrüd-ü anka kuşu gördün mü çocuk cümle renkleri kanadında toplamış denedin mi böyle bir masal kuşu olmayı kaf dağından aşıp gelmiş sevgi tohumları saçmış kan rengi topraklara!.. 20. 11. 2012 / Nazik Gülünay |