Bir nihayeti özlüyor insan
Adına kibir karışmış duyguların arasından
Sevgiye bezenmiş bir ayrılığı arıyor.
Oysa ayrılıklar bile muhkem tablolarda
Hologramlar içinden sesleniyor
“Ben kazandım” “Ben kazandım” diye

Kimsenin kazanmadığı ayrılıklar da vardı
Normal insanlar olabilseydik
Büyük hikayeler yazabilirdik
İçinde saflığın perdesi olurdu
Pervazlara sarkan bir yağmur meleğini vurmasaydık
İçimizdeki güneş saati
Sessizce dönerdi başa

Ayrılık olsaydı sevgiyle
Okyanuslarda sevilmeyi özlerdik
Gözlerimizde bir mavi merhamet
Hayallerimiz bile özlerdi hayal etmeyi
Bir kadını
Bir gülümsemeyle hatırlamak gibisi yoktu

Hayat kararlar üzerine kurulmuş
Yassı bir yarımadaydı.
Kalp başlı başına kuralsızlık
Kazandın demeliydi kader
Her zaman aşk kazanırdı oysa.

Bir nihayeti özlerken insan
Tekrar doğacağını bilemiyor güneşin
Oysa aşk, öyle parlak ki
Her duygunun kör olduğu aydınlıkta
Ayrılıkları bile umursamıyor insan.


Ahmet Serdar OĞUZ