İnsan ağrılarından kurtulur.
Bilse hakimane bir andır feryadı.
Saklasa kelamı dudaklarının ucunda,
İnsan ağrılarından kurtulur, kalbindense asla.

İnsan, kalbi varsa ökseye yakalanmış,
Fikirsiz kalmışsa üstelik,
Gövdesi değişmeyecek ağaçlar gibi,
Ya büyür ya ölür.
Kıyamda da olsa,
Rumuzu budur aşkın.

İnsan bile bile,
Büyütür bir çiçeği uçurumda,
Hayatından kovulurken kişiliği.
Uçarı bir çocuk gibi,
Kaldırım kenarında yürür.
Soyulsa da dizleri,
Yeninden koşmayı bırakmaz.

Bu yüzden;
Bir çocuğun oyun peşindeki hali,
Bir aşığın, aşk karşısındaki hevesiyle aynıdır.
Bıkmadan yürür,
Her gün aynı maceranın,
Yeniden yaratılan tutkusuna.

İnsan sevdiğinden kurtulur hakeza.
Bilse zalimane bir andır öfkesi.
Saklasa nefreti kalbinin ucunda,
İnsan ağrılarından kurtulur, kalbindense asla.


Ahmet Serdar OĞUZ