Hiç bir iz bırakmadan Topladım beyazgülleri Bir defa bin daha öptüm Görmeliydin su birikintisini Geçilmesi imkânsızdı Renkli giysiler giymiyorum artık Bavulumu da garda bıraktım
Tanı beni, anla beni… Etrafını çevreleyen o küçücük rüzgârın Ruhu sessiz mi sessiz Bendini zorlayan imkânsızlıkta Saatlere bakma, alışkınlık yapar Annemse ağlardı iki kişilik
Ansızın soğuk ter bastı Öptüm gözlerinden duymadın Takvimler gün almadı yarına Sana geldim sen gelmedin Kapı tokmağında parmağım Bir mum ışığı dün gece öldü Ve zamansız tabut getirdiler
Sayısız gece sendin, yâr Ezber ettiğim canlı kitaplar Karanlık sokakların uykusu ağır Uyandırmak boşuna Küçük şehirler de unutmuş beni Bir tebessüme sıralı Yüzlerce anı yabancı kaldı Matemdeyim artık yazmıyorum...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İçimde Yankı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İçimde Yankı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Birikimle çoğaldıkça yürek sesindeki yankı daha tok çıkar sanırım Ümmüm. Hiç bir şey yaşadığın veya düşündüğünden önemli değil, merkezde sen yörüngende ben olmak üzere ''Annemse ağlardı iki kişilik'' mısrasında yürek ve gönül bırakarak, duayla seni yakınlara düşen uzaklardan sevgimle uğurladım.
duyuldu; ılık bir ses miydi, yanık bir mavi mi bilmiyorum yankının iç sesinde bir mağara, mağarada kelimeler kelimelerin içinde yangın, kelimelerin içinde fırtına bir gök saklanmış sanki, mana kuşlarının içinde aheste bir yolculuk sanki dünyanın döngüsü bazen bir şahlanış vardır insanın içinde, ufku bekler durur "Annemse ağlardı iki kişilik" demiş şair, evet anneler yağmur gibi ağlar sırılsıklam olur kelimeler, şiirin duvarları gözyaşı rengine bürünür tıpkı bu şiirin içindeki anne sesi gibi...
her zaman bir yankı duyarım sesinizde şair bazen dingin bir göl, bazen çok fırtınalı bir gök ama hepsinde aynı tat ve güzellik
Kim bilir, toplamasaydınız beyaz gülleri , mum ışığı yine de yanar mıydı geceleri? Renkleri artık siyahta toplayan bir kadın içlenmesiydi şiir.Ne olmuşsa hoştur ; iyi ve kötü diye bir şey de yok zira.
Mürekkebiniz revnakla dolsun. Saygı ve sevgilerimle..