48
Yorum
139
Beğeni
5,0
Puan
8735
Okunma
Kimliği kaybolan kadınlar
kurak iklimleri doğurur..
Kimseyle konuşmak istemedi
soğuk kaldırımlara
yuva kurmak istercesine
keçesiyle sarıldı
upuzun boğuk sesti gecenin karanlığını çınlatan
"İşitiyor musun Kerem? ’’
...
Yeşil gözlerinde derin acılar
mecalsiz incecik kolları
’’yağmurun başlamasına
daha zaman var’’
kendi kendine konuştuğu dudaklarında kayboldu
’’dönecek dönecek
dönecek evimize gideceğiz’’
Sonbahar ilerliyor
Eylül Ekim Kasım
günlerden kış
otların yeşilliği ilkbahar
leylekler doğmak üzere
bütün çiçekler çekip gitti, güzellik de
kör olur gül dalı
diriliği yitirir
yığılır kalır
hüznü sağaltır sonbahar
toz tabakası kuru yapraklarda
Kırık yürekli beyaz atlar
bozkırın ortasında
yakıcı güneşte bırakılmış
danteller nakışlar kimsesiz
koyu kırmızıydı
öyle çok şey anlatıyor ki nefesi
iri iri yutkunmalar
gördüm ah yar!
gördüm beyaz kağıtta
kalem karası yaz(g)ıyı
Ardıç’ın boynu kaybolmuş
etrafta kısık sesli konuşmalar
"Zavallı!"
’’Kadın aklını yitirmiş ’’
Ümmühan Yıldız
5.0
99% (70)
4.0
1% (1)