GÖNÜL AYNADA’’Ay doğdu, güneş battı, Ama sen hep etrafımdaydın’’ Tene bir buse düştü Şafağa doluştu ötücü kuşlar Uyandı kuytularda nehirler Kutsandı güller gelincikler Bahçesinde açan kızıl akşamlar Utangaçtı söz eşiği Sûkutumuz uzun uzadıya Şiirler ağzına kadar Biz, birbirimize daha çok sarıldık Annem ninniler söylüyor Taptaze tomurcuk beşikte O ilk ‘‘an’’ bugün dünün aynısı Ay doğdu kokladık yedi tepeyi Uyandı evin damında sevinçler Erken kalkıp seni kucakladım Sevmekte başlayan her şeyde Zirve yaptı sabahlar Döndüm dünyayı kucakladım Ey! Benim enstrümanım Göğsümü sardı melek sürüsü Kuluçkadır hayatın rayihası Aynada gönlüm bana baktı Irmakların sesi geldi sevdim Avuçladım aklından geçenleri Taze zamanlara yoğurdum Gün doğdu, güneş açtı, Yeniden anımsadım Saçlarımın ahenkle salınışını... Ümmühan YILDIZ |
Sayfanızda güzel eserlerinizden birini beğeniyle okudum yüreğine sağlık kalemin daim ilhamın bol olsun selamlarımla kalın sağlıcakla