Sen de gittingiden gitti sen kal dedim yolumda esen ılık rüzgâra değmese yüzün penceremdeki ışığa koynumdan çıkmış olsa da bahar gözümde hâlâ canlı beyaz kardelenler uzanıyorlar düşüme çocuk bakışlarıyla sen sert rüzgârla yeri sıvazlayan serviler gibi bahçemde kal dedim gidip sana mutluluk közleyim ısırınca tadı damağında kalsın benim ocağım da böyle yansın desin birileri böyle olsun yar uysun her mevsime sen de gittin yapraklar ne renkti görmedim gündüz geceye mi evrilmişti sesin öncede mi yoktu yoksa ben mi duymadım kimin yoksul kalbinde çarpıyordu yüreğim vermeyi bilmiyordu bir sevda çöreği hep kendineydi kendi dönüp baksam yüzünün değdiği yüzüme hiç değişmeyen aynada yokluğunu görürüm aşıkların yazdığı sevda kuşaklı şiirde masal dağında bile yalnızsın yalnızız sevdiğim bulanık sular içinde.. 14. 10. 2020 / Nazik Gülünay |
yüreğine sağlık Üstadem ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı
sevda ve özlem vardı,
düşündürücüydü
kutluyorum
Dualarımla selamlarımla her daim.