Anneler ölmemeli
Benim yaramı soracak olursan
işte burada Anne! Ben buradan zayıf kaldım Nereden diye soracak olursan insanlığımdan! En önemlisi Kadınlığımdan yara aldım Kendini sev kızım diyorsun Kendimi sevmek istiyorum ama sevemiyorum anne Beni önce çocukluğumdan sonra kalbimden vurdular. Yüzümden pembe gülüşlerimi gök yüzümden Mavi düşlerimi bahçemden Güne bakan çiçeklerimi yoldular. İşte bu yüzden, bu yüzden sevemiyorum kendimi İnsancıl duygularım beni sevmiyor Anne... Çocukluğum da; sana diyemediğim Dudaklarımda lanetli bir öpücüğün tadı Gözlerim de kör karanlık kuyulara açılan bir bakış Tenimde kirli ellerin izi kaldı. Ve... Zihnimde her gece yaşamayı unutan, ölümlerden ölüm tadan Masum bir kız çocuğu ağlıyor Anne Sen ellerimi bırakıp Gittiğin topraklardan bir pencere açılsa Rüzgar esse, uğultusu ile Sevinçler girse içeriye Güneşin sıcağı gibi değsin ellerinin sıcaklığı yüzüme Ellerimi tut Beni sev anne Ansızın bırakıp gittiğin gibi gitme Ben kendimi sevemiyorum Üzülüyorum aslında kendime, kızıyorum da Ama iyileşemiyorum Yaram ruhum da Ruhu hasta zavallı insancıklar önce oyuncaklarımı kırdı Dokununca tenime, çocukluğumu, Sonra kadınlığımı çaldı. Bilmiyorsun! Bilmiyorsun sen Anne huzur dolu balkonunda Umuda ektiğin çiçeklerin son yaprakları solmak üzere Bir damla can suyu olsa bir gülücüğün Bir kapı aralansa gittiğin topraklardan Bir gecelik müsaade alsan bizi yaratandan Sen gelsen Melekler gibi Duvarlarımın rengi değişse Üzerinde ki yakası eksik beyazı çıkartsan Anneler gününde aldığım (Nevruz) çiçeği desenli elbiseni giysen Tutsam eteğinden yapışsam Kal desem kalmazmısın? Anne Yanında; gözlerinin içi gülen çocukluğumu getirsen Yüzümün Penceresindeki utanç perdesi kalksa Işıkları yansa gözlerimin İçimdeki, çocukluğum gülse Bir de sen gülsen Sarılsak olmaz mı? Olmaz mı? Anne!.. Bu gün günlerden (yedi Ekim) sabahı Kutlu bir cuma Bir bağ bozumu Bir hüzün günü, son güz! Bugün BEN’im doğum günüm ve sen yoksun Masamda mumlar yok Dilek dilesem gecemde Yıldızlar yok, gündüzümde güneş yok, eyvahlar olsun ki, anne yaşamak için umudum yok... Anne diye seslensem kızım diyenim yok!.. Sensiz bu doğum günümde çocukluğumdan miras Bir kez daha Mor ölümler öleceğim ve ben kendi ellerimle gençliğime yakasız gömlek biçeceğim Bilmiyorsun, bilmiyorsun!.. Sen Anne #hüzünlükent🍂 Kayıplarım vedâsızdır benim~ |
Dizeler hüzünlü,yaralı,dilerim kurgudur yaźılanlar...
Mutluluklar,sevgiler güzel yüreğinize...