Ne büyüyormega projeler, kent mega gitgide küçülüyor insan bu kocaman küçüklüğün yanında dar geliyor köprüler, hava alanları küçük geliyor t’alan dışına taşıyor insanın ne büyüyor yolları çevrilirken kuşların ötelenirken yağmurlar, sular büyütülenlerin içinde küçülen ne ki kent ölüyor hey hayat kimin koynunda çürütüyorsun kendini doğru bir değil mi farklı mı insana göre herkesin farklı mı yuttuğu ay kim doğurur yarını şimdiden çekmezsek yarının kulağını çocuklar borçlu doğacak ya da doğmadan ölü kimi suçlayacaklar değiştirdiğimiz mevsimlerde yerinde değilken güneş mümkün olmayacak geriye dönüş yerini değiştirecek toprak göçecek yağmur bulutları yeşili ç’alınan kentten ç’öl doğuracak dağımız şimdiden duyduğumuz o sancı devleşerek büyüyecek yutacak hepimizi!.. 18. 02. 2014 / Nazik gülünay |
Beğenerek okuduğum şiiriniz için Tebrik ederim.
Esininiz bol olsun.
Sağlıcakla kal.
Hoşça kal,
Şiirle kal...