İstanbul'u İnliyorum
Senin bıraktığın İstanbul, çok değişti Orhan Veli
1. Çıkarıp tulumunu Giyerken abisinden Ona kalmış pantolonu, Paydos vaktinin sevinci Anımsatır yeniden Hâlâ cocuk olduğunu Sanayi sitesinin Sendikasız çırağı Şair hâlâ dinler mi Sucuların salladığı o çıngırağı. İstanbul’u inliyorum, gözlerim kapalı. 2. Kapılır da kaçamaz Kirli bir çarkın dişine Ya ıslah edilecek Ya da kapıp kaçmayı Bir güzel öğrenecek Oysa koşmak isterken Lastik topun peşine El koyarlar çocuğun Sabi sübyan düşüne Sallanırken yavaş yavaş yapraklar ağaçlarda İstanbul’u inliyorum, gözlerim kapalı. 3. Üstüne başına siner Gece yarılarının Zaptedilmez korkusu, Belki inceltir tiner Çabuk gelir uykusu. İçine kurt düşürür Yüreğine endişe Sarhoş dillerinde küfür Ellerinde yarım şişe Belirince karşıdan İki belalı gölge Kaçsa mı bulaşsa mı Karar vermesi gerek, Bir kuş çırpınıyor gövdesinin orta yerinde İstanbul’u inliyorum gözlerim kapalı. Barış Çelimli |