Ğenv
Sözcükler soyunmuş bir haldeydi dilimin ucunda ve ben,
Yorganın dudağında dünden kalmış bir hıçkırık gibi düşüyordum Lal olmuş zamana kalemin mürekkebini damlatıyordum Harfler sırat köprüsüne çıkıyordu o an Bir kararsızlık başlıyordu arafta Gözlerimi kamaştıran hislerime gömülüyordum ve birden Kapısı kırık bir hana çıkıyordum duyguların kırık rengiyle Siyaha bürünüyordu tenim Tenimin kuruyan yanlarına Bir çocuk ağlaması gibi düşüyordu yağmurun sesi Ve zamana sarılıyordu ruhumun nasırlı kelimeleri Bir ayet gibi sayıklayan dilimin mengesine uzanıyordum şimdi Sessiz ve derin... |