Kevok
Uzaksın biliyorum
Rıhtımda demirli bir geminin belkide bir enkazında Belkide mazisi silik bir oyunda unutulmuş bir kahkasın Biliyorum yalnızlığını yaşıyorum Kırık bir aynanın siluetinde unutulmuş anılar duruyor şimdi gözlerimde Ah diyorsun birden sonra yangın yeri oluyor her şey ruhunun koridorlarında Bir inleme sesi oluyor anılar Kağıda sarılmış ufak bir enkaz gibi oluyorsun Derin kuyulara uzatıyorum birden kendimi Kaybolmak istiyorsun birden nafile Bir perde aralanıyor gözlerinde ve Parmak uçlarınla kazımaya başlıyorsun kendini En mahrem sözlerle küfretmeye başlıyorsun Ve birden Yorgun düşüyorsun Gözlerinden dökülen sinirlerin öfkesine yenik düşüyorsun Ve uyumak istiyorsun Uyuyamıyorsun... |
anlamlıydı - kutlarım...