Güldüğüme bakman,içim kan kusar.
Şen şakrak olacak hal mı var bende.
Hayata küs beden,virana pusar.
Kırıldı kol kanat,dal mı var bende.

Kurumuş yeşermez ulu çınarım.
Su akmaz kurumuş yıkık pınarım.
Yok zerre kuruşum,lira, dinarım.
Dünyalık sayacak mal mı var bende.

Doğarken ağlamış gökler bulutlar.
Tükenmiş ruhumda sevinç,umutlar.
Yaşarken çizilmiş sınır hudutlar.
Gurbet bana mesken,kal mı var bende.

Harladıkça kader alaf közüme.
Vurur sille tokat mahzun yüzüme.
Kurtlar düşmüş sanki,zerre,özüme.
Meyhane çiçekte bal mı var bende.

Görenlere ibret oldum da şaştım.
Ne bir sefa sürdüm,nede uğraştım
Her anım çileyle binbir telaştım
Fincanlar devrilmiş fal mı var bende.

Gözümde yok dünya zevki neşesi.
Sizin olsun dekar, dönüm, köşesi.
Kalmadı dünyanın türlü raşesi
Mor yeşili geçtim al mı var bende

Böyle işte devran döner erenler.
Kalmadı muhabbet eski yarenler.
Ağıt yaksın artık halim görenler.
Tabutum örtecek şal mı var bende.

Necati Ocakcı üsdadin kiymetli kaleminden gönlünden muhtesem naziresi duygunuza sağlık kıymetli üstadim

Terk ettim dünyanın kıvlı kalunü
Bulmak gerek hakka gitme yolunu
Burda para orda geçmez pulunu
Yükleyecek omuz, sal mı kaldı bende.

Raşe; titreme, korkuyla ürperme.