Biz olalımbiz olacakmışız sevgilim onca dağ tepe varken aramızda yolda kol gezerken virüsler kimse elini uzatamazken birbirine kapıları örterken kardeşler bile giremezken annenin evine. daha dün sümüklü biri almış anahtarı eline dört kişi birkaç metre aralıkla otururken odada beşinci sığmazmış hasta beyine kendi kokuları, korkuları yetermiş bir de azcık havalandırdıkları oda, pencereleri zaten oldum olası severlermiş çiçekleri çöpe atmayı insan atılsa ne çıkar biz olmasa! biz, biz olalım sevgilim her ne kadar sen, ben olsa da sözümüz biz, biz olalım sevelim çiçeğin yanındaki çiçeği kaktüs olsa bile yarına kim çıkacak bilmeyiz!.. 24. 03. 2020 / Nazik Gülünay |