babacigim...

.
cocuklugumun kelimeleri ile isitiyorum
soguk odasini sehrin
biliyor musun
yalnizligindan sapka cikarmiyor artik kimse
onunu de iliklemiyor korku ceketinin

bir zarf gibi aciyorsun zamani endiseli
zaman bazen uzerinde bir pasli demir
oynatamiyorsun yerinden hicbir cocukluk anisini
yeni yeni ogreniyorsun nasil bir sey oldugunu
ozlemenin

cikarin beni bu siirin icinden
eski haziranlarin ekmek kokulu sabahlarina
birakip gelin
cunku cay kasigi sesidir hayat
babanin yolunu gozlemektir aksam ustleri
birlikte dovusmek, birlikte yenilmektir

senin guzel golgenmis cocuklugumun yaninda yuruyen
simdi bir kucuk yaz bagislayin bana
icinde butun golgeler
uzak diye bir sey yok
ama cok okyanus var aramizda
iyi cocuklarin odulu ne o halde
ne iyi geliyor uzakliga

ah nasil yasliyim bir bilsen
ayaga kalkip yer veriyorum kendime
tesekkur ediyorum gizliden
kiziyorum biraz sana kiriliyorum belki de
boyle bir hoscakal bile demeden…

.

not: Turkce klavyem olmadigi icin ozur diliyorum.