Yoksunhaber ver senden yeşil bakışlarındaki hüznü özlediğim sevgili can cepli gömleğini giy çoktan yağmurları kurutulmuş sokağında kedilerin kuyruğuna teneke kutu bağlayan çocukların annelerinin ölü yüzlerini gör’ dün mü sorgula umarsız altından geçtiğin köşedeki lâmbanın mavi gülümsemesi senden değildi herkes göğsündeki sızılı düğümü açma çabasında ve bir adım atma haber ver çok sesliydi sokak herkesin müziği ayrı bakışları b’aşka yolları seçecek gibi nerden çıktı bu sessizlik yakalanmaktan ürken çığlık satın alınan eşek at nerde damdan salınan eşek babamın çalınan inekleri suçlu k’ayıp salıveriliyor kadın katilleri yoksun sevgili elimi ısıtan sıcaklığın yok kendim tutuyorum elimi olmuyor başımın üstünde kara bulutlar dolaşıyor sonuna değin örtük sanki mavi gökyüzü yoksun.. 25. 12. 2019 / nazik Gülünay |
Çok güzel ve harika şiir olmuş Tebrikler
yüreğinize sağlık Kaleminiz daim olsun.👍