Büyüyemedim Anne
Büyüyemedim anne,
Dizlerimin kanaması hiç dinmedi. Her toplantıda yakalıyor beni müdür. Elimde kırık bir iple, Yüksek katlı binaların penceresinden Bakarken tel örgülere. Uçurtmam daha düşmedi anne. Dar zamanlar içinde boğulurken gençliğim, Koşturup duruyorum Durmadan bir yerlere. Elimde evrak çantası ayağımda lastik top Dağıldı misketlerim şehrin trafiğine, Komşunun camını ben kırdım evet doğru Şimdi camdan binaların içinde, Ömrüm parçalanıyor. Ellerimin çamurunu ruhuma siliyorum O pasaklı hallerim yine sürüyor anne. Hala kaçsam da evden Kaybolacak şehir yok. Herkesin gözü açık ama herkes körebe. Önüm arkam sağım solum yalnızlık. Kim nereye saklandıysa hala çıkmıyor anne... Asansörle çıkılıyor müdür beyin odasına Ben o kiraz ağacından düşmeye devam ediyorum. İşten çıkarılmak için küçük bir not yetiyor Oysa hayat otuz yıldır Kovamıyor çocukluğumdan beni... Büyüyemedim anne Düşlerimin kanaması hiç dinmedi... Barış Çelimli |
Ben o kiraz ağacından
düşmeye devam ediyorum.
İşten çıkarılmak için küçük bir not yetiyor
Oysa hayat otuz yıldır
Kovamıyor çocukluğumdan beni...
Büyüyemedim anne
Düşlerimin kanaması hiç dinmedinmedi..
çocukken adam olmak isterdik !!! selamlarımla..
ebül mifteh tarafından 6/30/2008 3:05:39 PM zamanında düzenlenmiştir.