Portakal rengiYıldızlar doğuyor göğün karanlığından.. Toprağı çatlatan düş çiçekleri üzerinde at uykusu gecenin.. Ilıman gözlerimde özlem tohumu ağrısı Doğruluyor parmaklarımın arasından şehrin ölüm kokulu yalnızlığı.. Ahh kan mavisi balonlar Sevda kıblesinin son ayağı Son gönül nikahı.. Ve Eteğime kuşların üşůştüğü düşkün bir portakal rengi hayallerim.. Kıyamet kendine ’ney’çalan gün yitiği Ahh sen sev dedinde sevmedim mi Denize taş atan ay kesiği şiirler Göğün kamburunda uçurtma çocukları silkelenen.. Birazdan saçlarım uzayacak yıldız alevine Evler yıkılıcak masallar dağına Ahh iki gözümün saklı ağacı Kendinden tanı beni Gölgesindeki kentin sabır gezdiren bağrından.. Kendime açılan boşlukların çukurunda Portakal kokusu Ve üstü açık bir deniz yanınla yürüyen Şarap dillenen sözlerle öylece beklerken Sen gel dedinde gelmedim mi Sensizliğimin sen gülen güllerine susarak bakıyorum Ellerinde elim mavi aksanlı turuncu bir kitap.. ... |
Saygımla.
Kalakaldım...