Gücün boyugücün ne kadar ne kadar gücüm bir sokağı koluma takamam göremem pencerede ağlayan çocuğu çocuk ismini biz vermişiz ona boyuna bakmışız kendi çocukluğumuza bir baksak anlarız bizimle aynı yaştadır insanlığı belki de bir çocuk taşır sokağı ayakkabısının altında çölü savaşı acıyı taşır sonra öldürmez annesini kardeşini öldürse de düşman çantasında taşır ey çocuk gücüm, çık açığa varsın kalem kadar olsun boyun bir pencere açıklığında dünyan iyi bak görürsün şu tepenin ardında neler yaşanır sesleri duyulur yoldan geçenlerin bir işi olması ne güzeldir der bir kadın çalışan diğerine nereye diye seslenirim uzaktan kuşburnu toplamaya der çayın ilerisinde kuşburnular var yüzü güler ilâç gibi gelecek belli evde bekleyen çocuğa 18. 09. 2019 / Nazik Gülünay |
Tebrikler...
Şiiriniz çok güzel ve akıcıydı…
Kutluyorum...
............................................... Saygı ve selamlar..