SESSIZLIYE KIZINMAK...
***
Bir zamanlar günəşə qızınardım, indi rüzgarlara. Günəşdən doğduğunu anlayınca onların... səsinə tuturam əllərimi... və qulaqlarımı... duyuram, duyuram kı,keçdi isinməyimin günəş zamanı. Həfif bir səsə, qucduğum rüzgarların köksümdəki pıçıtılarına qızınıram artıq... və otuzdan o yana qalan xatirələrin məzar sükutuna... *** |
Yüce duygularınız kutlu ve mutlu olsun…
Şiirinizin okuru bol olsun…
.................................................... Saygı ve selamlar..