desemseni ey bende güzel sevgili ey dili bir papatyadan beyaz kalbi üfleyince düşüverecek gelincik seni alıp serpsem desem buğday taneleri gibi afrika’da bir yere biter misin kızgın güneşe inat filizlenir büyür müsün desem ki yağmurun olurum sen yeşil yeşil gülümserken Çanakkale’de yada yurdun herhangi bir yerinde o çocuk bakışlarla insanlığı görür müyüz sende bir gün, günler olsan desem herkesin sevinçten ağladığı altından değerlidir bir ağaç anlasa herkes yoksa gönderir tanrı azgın insanlar yüzünden o büyük kıyametini dağlar, evler oynar yerinden insan ne ki bir karınca.. 30. 07. 2019 / Nazik Gülünay |