İnsan boyu düşlerbilmiyordum bir kelebeğin kanadına tutunduğumu gerçekle rüyanın arasında bulutlar ya pembe ya maviydi sanırım yemyeşildi dünya elimde döndürdüğüm ve elimdeydi rengarenk çiçekler açtırmak kovarak küçük pencerenin önündekileri büyük düşlere yer açmak zaman çok yavaş işliyordu o zaman uzak bir yerlerde özgür uçuyordu güvercinler değecekti kanatları bir gün günüme beyaz bir noktasına ayak basacaktık dünyanın bir yap-boz olduğunu unutturacaktı haritanın doğu deyince ölümler, yıkımlar gelmeyecekti aklıma barışın göğsünden kaldırılacaktı silâhlar gerçek mi yoksa beyaz bir kelebeğin kanadında uçtuğum kısa ömrü uzun ince kanatları sağlam yoksa bu güzel manzaralar içimde mi oynuyor vizyona yeni girmiş bir flim gibi yalnız ben miyim oyuncusu insan boyu düşlerle gerçeği güzellikle rötüşleyen.. 23. 07. 2019 / Nazik Gülünay |
Haz alarak okuduğum şiirde iyi bir kurgu ve anlatım mevcut…
Çok güzel…
............................................ Saygı ve selamlar..