Hiçliklerne çok inip çıkardık merdivenlerden başkalarına göre hiç bir yere çıkılmazdı üstelik dardı iki göz aralığından ne çok kendimizindi, bizdi, bilmezdi gözlerinin altına günün karaltısı çökenler oysa kat üstüne kat eklenirdi acıdan yıkamakla çıkmazdı hiçlikler onlar dardı hızlı çıkılan aralıktan görmezlerdi pencerede açan kaktüsü yıldızlardan uzak kalmışlardı belki belki güneş döğmemişti omuzlarını okumamışlardı ayak altlarında açan şiiri geçip gitmişlerdi hiç’ liği okumadan kürklerine sarılanların eteklerinde ne çok gelip giderdik dikenli, meyveli yollardan daha çocukken öğrendik şarkılarda özgürlük en tepesine çıkmaya özenerek ağaçların en güzel oradan görülürdü güneş ve bulutlar karşıdaki evlerin umuduyla ıslanırdık ne zaman sabaha uyansa bir çocuk çalışırken bulurdu annesini nereye çıkılırdı merdivenlerden dar çatıların altındaki gerçek hazineyi hiçliği yenenler bulurdu g’özlerindeki gizli cevher için umuda gebe kalırlardı güçlükler doğururdu geleceği biri yakardı lâmbanın fitilini uzaktan seçilirdi ışığı.. 14. 07. 2019 / Nazik Gülünay |
Her zaman ki gibi yime özel bir şiir
Kutluyorum yürekten
Sağlıcakla