kapatmayız ellerimiziiçinden güneş geçerse sevilir Tanrı’nın evi minareler dönmez sivriliğini içinize söze gömülür gerçek söz hiç uğruna gömülürsünüz birden boynunuz eğrilmez kırık erik dalıdır belinizde bir çıban elvermez yürüyesiniz yakınız ellerimize ötede kuyuya yakın bir fidan kol atan çilekler açarız avuçlarımızı Tanrı’mıza kapatmayız ellerimizi tarlamıza iyice açarız.. 13. 08. 1977 / Nazik Gülünay |
Duygunun ve duyarlılığın anlatıldığı harika bir şiir olmuş...
....................................Saygı ve selamlar.